Ողջագուրանք

Քո հայացքը փարոս

կատաղի ու պայծառ,

թաթախված անձրևի թախանձագին խոնավի մեջ,

թրջված ու խճճված

կանչեց ինձ։

Սակայն

Երկինքը խանդեց

մեղմ լաց եղավ,

Յրաքանչյուր արցունքը ծանրացավ

համբուրեց դեմքդ

ու ես չկարողացա հանգցնել

ձեր դաժան գրկախառնությունը։

Երբ աչքերիդ կրակը

վառվում էր 

մշուշի ու մոխրագույնի միջով,

հոգիս ձուլվեց անձրևի 

ու քո կրակի

մեղմ հառաչի հետ,

լուռ վառվեց՝

դարձավ մի պտղունց լույս։

Նոյեմբեր 2024

Լոս Անջելես

Երազ

Բաժանման որոմը

խիստ խոցելի

սփռում

տարածում է թևերը,

մեղմորեն խեղդում

ժամանակի հույսին ննջած կրքերը քո։

Երբ մարի տարածությունը,

ցավը,

որ փաթաթվել էր սուր՝

խոցելի,

կհանգստանա

ու կհալչի ժամանակի ալիքների գրկում։

Հոկտ․ 2024

Լոս Անջելես

Նուռ

Քո ձեռքերում
հանգչում է մի նուռ
մեղմ
մետաքսե։
Յուրաքանչյուր հատիկը 
համ ու բույր՝
մեր պահերի կրակը
թաքցրած իր նուրբ կարմիրի մեջ։

Հոկտ․2024
Լոս Անջելես

Արցախ

Թղթե երազներ կախեցինք քո թևերին,

ու հավատի դղեակներ դրեցինք ուսերիդ վրա,

մեր ականջները խլացան զուռնայի ձայնից

ու չլսեցինք ահազանգող աղերսանքը քո։

Թաւշե թիկնոց փռեցինք հյուծվող մարմնիդ վրա

ու նոր արքային Արա անվանեցինք, միամտաբար։

Քո պարանոցին զարդեր կախեցինք պարզամտության

ու սնափառ խնջույքներ արինք ցուցամոլությամբ։

Դեռ հաղթանակի համը չտեսած՝

պարտության երգով շուրջպար բռնեցինք թյուրիմացաբար։

Մենք քեզ ծնեցինք, բայց չմայրացանք,

մեր իսկ ձեռքերով քեզ խաչ հանեցինք,

մենք դավեցինք քո մանուկ սրտին,

քեզ որբացնելով` մենք էլ որբացանք։

Սեպտ․ 29,2023 թ․
Լոս Անջելես

Անդառնալի

Ի՞նչ անենք, սիրելիս
ժամանակը  արբեցողի բաժակի նման արագ սպառվում
ու մենք այլևս երազելու առիթ չենք ունենալու։
Ի՞նչ անենք, անգինս
երբ հիշողությունը դավաճանող
մեր համբուրաշատ օրերն է ջնջում քո ուղեղից։
Ի՞նչ անեմ, սիրելիս
երբ մի գիշերում խլեցիր ինձնից
փայլփլուն վայրկյանները
որ կապել էիր երազանքներիս ծառի ճյուղերին
խոստումի նման։
Ո՛չ ժամանակը
ո՛չ էլ դու ես վերադառնալու։

The Little Boy

I.

The little boy would spit down on passers-by
from a window on the fourth story
and would hide instantly
behind the blinds.
the little boy would throw stones
in the street
to break the neighbor’s window-pane
and would hide behind a wall.

II.

Standing before a broken window,
the little boy who was no longer a little boy
would spit on the street
where he had hidden his childhood
but he wouldn’t run and hide anymore.
He who was no longer a little boy
would repair the window
that the neighbor’s little boy had broken.

 

January 2009
Los Angeles
Translated by Samvel Mkrtchyan

The Anthology of Armenian Poets V. II

https://issuu.com/jassamvel/docs/new_armenian_poetry_v2