Սիրտս երերում էր
տարիների ծանրությունից,
շուրթերս ծանր
չասված խոսքերից։
Երբ սուր քարերը
արդեն հարթվել էին
բացակայության գետերն անցնելով՝
վերադարձա
քեզ հետ աստղերի լեզվով
խոսելու համար,
շշուկներս սակայն
ձորը նետվեցին։
Այդ վերադարձը
դատարկության մեջ
կորած մրմունջ էր։
No comments:
Post a Comment