Հեռվում
շատ հեռվում
մի զույգ խաժ աչքեր
կարոտած հայացքն են ուղղել տունդարձի ճամբին:
Նույն հեռուներում
մի այր հայր
ժպտում է
ինչ որ մի թախիծ
մեղմելով իր մէջ:
Այստեղ
ձանձրույթի կոկորդում կալանված պահերս
տնքում են անցյալից հայտնված ցիրուցան հուշերից:
Ափսեի միջից վերցնում եմ մի կանաչ
խնձոր
շտապ կրծում
որ գեղեցկանաս.
գիտեմ
որ նաև դու
կժառանգես մի ժպիտ
ու մի խաժ հայացք
այս հարազատ տարածության մեջ: