Պապա

Մի անգամ ես ժամանակը  չափեցի քո բացակայությամբ,

հաշվեցի քո բաց թողած ծննդյան օրերը,

տարիները, 

և երազները, 

որ երբեք չհասցրեցի պատմել քեզ։

Հաշվեցի թղթե կռունկները,

որ պատրաստում էի ամեն անգամ կարոտս կուլ տալուց։

Բայց ժամանակը  

բթացնում է նույնիսկ ամենասուր եզրերը,

իսկ դու այլևս վերք չես,

պարզապես անգին մի բրածո,

սեղմված սրտիս քարի մեջ:

Ոչ ցավ, ոչ կարոտ ես, 

պարզապես պատկեր 

իմ կորցրած օրերի անձնագրի մեջ։

որտեղ ինչ-որ բան գրվել 

բայց չի կարդացվել։

Լոս Անջելես

2017