Երբ գիշերը
ձեռագիրը թողնի ստվերիս
կը տարածեմ ձեռքերս անծիր
կը պոկեմ երեկվա ճյուղերից կախված մի երազ
լուռ կը մոտենամ
քո հազարամեա
- բայց դեռ մանուկ- սպասումին
ու կը սնեմ պահերդ միայնակ
գուցե հագենա
երկմտանքս
արդեն ծերացած...
ձեռագիրը թողնի ստվերիս
կը տարածեմ ձեռքերս անծիր
կը պոկեմ երեկվա ճյուղերից կախված մի երազ
լուռ կը մոտենամ
քո հազարամեա
- բայց դեռ մանուկ- սպասումին
ու կը սնեմ պահերդ միայնակ
գուցե հագենա
երկմտանքս
արդեն ծերացած...
1 comment:
Շատ լավն էր, շատ.
Չգիտեմ ինչու,
բայց շատ՜ լավն էր
ու շա՜տ սիրեցի...
+ + +
Դա. Դու.
Post a Comment