Սոնային
Մենք երկվորեակներ էինք, դու մեծացար տասը տարով իսկ ես անընդհատ
մանկանում, չեմ հասունանում: Անկեղծ ասած՝ ինձ
դոր է գալիս քո մեծանալը և իմ...
Երբ քեզ այցի եմ գալիս
տմբտմբացնում ես
գլուխդ
ուղեղիդ բջիջների
մի քանի միլիոնը մաշեցնում
որ համոզվես կամ
համոզես
որ սա իմ խելառ կյանքի
վերջին Նոր Տարին է լինելու
որ ժամանակ չկա
որ վերջապես պետք
է աճել
կնանալ
մայրանալ
որ մյուս տարի մենք տարիքակիցներ ենք դառնալու
ու հիշելու ենք այն ինը ամիսները
որ ապրեցինք
ես իմ մոր
դու քո մոր արգանդում համընթաց:
Երբեմն փորձում ես քայլել իմ ոտնահետքերով
բայց խոստովանիր որ նյարդերդ չեն դիմանում
և ականջներդ խլանում են կոտրվելուդ ձայնից
(որի համար վերջերս գլխապտույտ ես զգում)
Խոստովանիր որ ես յուրահատուկ տաղանդ ունեմ
ընտիր ընկերներ գտնելու
և նրանց մի օրում կորցնելու մեջ
որ դու գիտես
ինչու եմ քեզ գրում հենց հիմա
որովհետև ընդամենը մի քանի րոպե առաջ լսեցիր
կոտրվելոս ձայնը երազիդ մեջ:
