Հեռվում,
շա՜տ հեռվում,
մի զույգ խաժ աչքեր
կարոտած հայացքն են ուղղել տունդարձի ճամբին:
Նույն հեռուներում
մի այր-հայր՝
ժպտում է
ինչ որ մի թախիծ
մեղմելով իր մէջ:
Այստեղ,
ձանձրույթի կոկորդում կալանված պահերս
տնքում են անցյալից հայտնված ցիրուցան հուշերից:
Ափսեի միջից վերցնում եմ մի կանաչ
խնձոր
շտապ կրծում,
որ գեղեցկանաս.
գիտեմ,
որ նաև դու
կժառանգես մի ժպիտ
ու մի խաժ հայացք
այս հարազատ տարածության մեջ: